AQUÍ ESTOU. ENVÍAME
É a palabra imperativa que máis resoou por toda a casa ao longo da semana. Achégase o Domund Que poderemos facer con tantas restricións?
E o equipo púxose mans á obra e xurdiron ideas para uns Bos días moi especiais, e ata puidemos chegar a cada familia! Non lles levamos petos, pero si moitos motivos e razóns para colaborar co DOMUND. Invitándoos ademais, a través dunha carta, a achegar suxestións, iniciativas, e canto se lles ocurra para levar a cabo as actividades solidarias e apoiar os compromisos que temos cos nenos apadriñados, o proxecto do DOMISAL etc.
Todas as crises golpean máis forte aos máis débiles. E xunto a eles están os misioneiros.
Que pretendíamos? Achegar as figuras deses heroicos misioneiros, esas persoas que o dan todo polos demais. E por iso ocorréusenos conectarnos vía online cunha gran misioneira salesiana: sor Nieves Crespo. E hoxe, nesta semana dun Domund tan especial, desde Vigo puidemos “atoparnos” con ela. Dinos que está en Madrid pero o seu corazón segue latexando en Etiopía, concretamente en Zway.
Este xoves tivemos unha titoría especial. A través dun vídeo que proxectamos nas aulas puidemos ver o inxente labor que realizan os misioneiros, neste caso as salesianas, naquelas terras.
O vídeo foi suscitando en todos, mozos e mozas moitos interrogantes: – Que te inspirou para ser misioneira? – Que foi o que máis te impactou ao chegar?- Canto tardaches en aprender o idioma? – Fuches como misioneira ¿Que che achegou a fe? – Que destacas e agradeces como máis positivo nesta etapa da túa vida? E moitas outras. Pero todas non as podemos repetir.
E ela con moito agrado, como quen saborea aínda o vivido, foi respondendo a todas as preguntas. Resumímolas.
Que satisfacción e que regalo – repetiu varias veces sor Nieves! -Si, realmente en Etiopía, no mundo, en Zway hai agora máis sonrisas. Teño a gran sorte de estar nunha misión na que se salvan vidas a diario (o maior impacto que recibiu foi sen dúbida cando morreu o primeiro neno entre os seus propios brazos…); É marabilloso ver como a escola (infantil, primaria e secundaria) está cambiando a vida das futuras xeracións; a escola profesional fai que os rapaces saian cun posto de traballo. Foi sen dúbida a etapa máis dura da miña vida, di, pero tamén a máis rica: desmontoume esquemas e descolocado a todos os niveis…
E sorrí o seu corazón. Que alegría ver cumprido un marabilloso soño: abastecer con pozos e unha rede de tuberías, fontes e abrevadeiros, a máis de 20.000 persoas, mulleres e nenos, que facían nada menos que dous días de camiño para só 40 litros de auga potable. Isto… en dous renglóns queda dito…! Aplícome en Zway aquilo do tiven fame e sede, estiven enfermo e sen escola, orfo…eensinástesme a soñar cun futuro diferente. . A nosa vida como Salesianas abrélles e alimenta asúa fe. A vida deles alimenta e purifica a nosa. Ao fin somos efacemos familia: familia de Deus.
E a nosa misioneira conclúe o encontro con estas catro raiolas de luz que desexa cheguen a cada un como se fose a “palabriña ao oído” de D. Bosco:
– Valorade moito oo que tedes, en casa, na escola…
– Sentídevos ser un regalo, un regalo para a vosa familia, para os demais para…
– Sede misioneiros/as aquí e agora. Podedes selo coa vosa oración, con pequenos xestos
– Estade atentos ao soño que Deus ten para cada un, e estade dispostos a realizalo
E grazas pola vosa axuda. Sen vós os misioneiros non poderíamos realizar tantas cousas. Grazas
E ao chegar ao final vén á lembranza aquilo de :“Cambiemos o mundo amigo Sancho, que non é loucura nin utopía senón xustiza”
Que bonito celebrar un Domund así. Grazas, Nieves, por responder AQUÍ ESTOU. ENVÍAME, cando o Señor preguntou A QUEN ENVIAREI?. E grazas por querer entrar no noso cole, aínda que non puideras moverte de Madrid.
Vigo, 15 de outubre de 2020
OS ALUMNOS DE ESO DO COLEXIO D. BOSCO DE VIGO
